Balkonda bir sigara —
zaten zihnim dumanla dolu.
Saatlerce telefondayım,
yaşadığım mahalle gri, hüzün dolu.
Yolda içilen acele bir kahve,
bu hafta yine gece nöbetindeyim.
Yeşil ışık dalgasını yakalamaya çalışıyorum,
ama otoparkta tek bir boşluk bile kalmamış.
Elimde bir sandviç — telaşla yenmiş,
mola yok, telefon hiç susmuyor.
Herkes bir sonraki acil duruma koşarken,
beni yalnızca bir düşünce ayakta tutuyor:
her an, her dakika — sen yanımdasın.