Yarı beyaz toprak üzerinde siyah çizgiler,
Güneş ışığında ışıldıyor;
Gururlu adımın — sakin, rahat,
Sanki ölüm tanrısı — kaplan postunda.
Bakışların iğne gibi keskin,
Gözlerin zümrüt gibi parıldıyor;
Önce sabırla sessizce durursun,
Sonra kükreyerek ileri atılırsın.
Yırtıcı kedi, acıyla yaşarsın
Demir parmaklıklar arasında,
Gündüz gece Bengal ormanlarını anımsarsın,
Dar kafesinden kaçmayı arzularsın.
Çevikliğine, kudretine rağmen,
Hayvanat bahçesinde çaresiz bir mahkûmsun;
Biz de kendi yalnızlığımıza çekiliriz,
Dar düşüncemizle kendimizi hapsederiz.