İnsan…
Ne aceleci bir varlık. Ne sabırsız…
Arzu ettiğimiz her şey hemen olsun, bizi hiç bekletmesin isteriz. 
Bir yere gidecek isek en kısa sürede ulaşmayı, bir an önce hedefimize varmayı arzu ederiz. 
Trafikte ilerlerken kırmışı ışık yandığında âdeta dünyanın sonu gelmiş gibi oluruz.
Kısa süreli gecikmeler bile bize çok uzunmuş gibi gelir. 
Bir yere alışverişe girdiğimizde; “Satıcı ilk önce bizimle ilgilensin, bir an önce istediklerimizi verip bizi bekletmesin.” diye düşünürüz. Bizden önce gelen ve sırasını bekleyen birkaç kişi olmasına rağmen öne atılır, ilk sırayı almaya çalışırız.

Bu acelemiz neden? 
Nereye yetişme telaşındayız? 
Aslında bir yere yetiştiğimiz falan da yok! 
Yolda, trafikte, alışverişte artırdığımız tüm zamanı evde televizyon, bilgisayar, telefon başında heba etmekteyiz.
O artırmayı başardığımız zamanı şahsımız ve toplum adına yararlı işlerde değerlendirecek olsak bir nebze yaptıklarımıza hak verilebilir. 
Ama bakıyoruz, o artırdığımız zamanı kendimizi geliştirmek, ufkumuzu açmak için okumaya ayırmıyoruz. Heba olup gidiyor ömür dediğimiz.
O zaman neden insanları kendi nefsimiz için rahatsız ediyoruz?
Varsa yoksa kendi isteklerimiz, kendi arzularımız…

İnsanoğlu rızık konusunda da böyle. 
Bir an önce büyük bir zenginliğe ulaşmak ister. 
Ortada bir değer, bir kazanç varsa hepsini kendisi almayı, sahiplenmeyi arzu eder. 
O kadar aceleyle yapar ki bunu, çevresindeki diğer pay sahibi insanları bile göremez, görmek istemez. 
Eğer kendisi almaz ise heba olacak, yok olacak diye düşünür.

Halbuki rızkı veren Hüda, herkesin nasibini ezelden tayin etmiştir. Ve insanoğlu için çalışmasının karşılığı olduğunu müjdelemiştir. 
Burada insana düşen; sorumluluklarını tam olarak yerine getirmek, rızkını temin için çalışıp çabalamak, sonucu alma konusunda da çok aceleci olmamaktır.

Güzel bir atasözü var nasiple alakalı: “Nasibinde varsa gelir Şam’dan, Yemen’den; nasibinde yoksa ne gelir elden.” 
Her şey nasip meselesi... 
Kimse kimsenin nasibini alamaz, kimsenin nasibi de kendinden uzakta kalamaz. 
Acelecilik ve acele verilmiş karar insanı başarıdan ziyade başarısızlığa götürür. 
Çünkü acele alınmış kararda dört başı mamur bir düşünme, bilene danışma, istişare etme yoktur. Anlık gelişen duruma göre düşünmeden verilen kararlar maalesef umulandan, beklenenden çok kötü sonuçlar doğurabilir.

Yüce Allah İsra Suresi 11. ayette;
“İnsan pek acelecidir.” buyurmaktadır. 
Sevgili Peygamberimiz (sav) ise;
“Teennî Allah'tan, acelecilik şeytandandır.”(Tirmizî, “Birr”, 65) buyurarak insanoğlunun aceleci davranışının pek de hoş olmayan neticelere sebebiyet verebileceğini ifade etmiştir. 
Acelecilik karşısında insanoğlu akıl ve düşünce ile donatılmıştır. 
Planını, programını buna göre yapacak ve aceleciliğinin hızını teenni gücü ile kesecektir.
Aklı duygularının önüne geçecek, hayatına Hakk’ın rızası doğrultusunda çeki düzen verecektir. 
Kemal Sayar’ın da dediği gibi ne de olsa “Hayat uzun bir şimdiden başkası değildir.”

Aklını kullanan, aklı ile amel eden ve nefsini aklının emrine verebilenlerden olmak ümidiyle.
Sağlıklı, mutlu ve huzur dolu günler dileklerimle efendim.

#Alpaslan Demir
İstanbul-16.05.2025

alpaslandemi@gmail.com

 #İsrail #Filistin #Avrupa #AvrupaParlemamtosu #Marc Botenga #Barinajans #DEAŞ #Gassal #Ekonomi Şürası #SinemÜnsal #StopIsrael #UzakŞehirBoykot #TekYolKademe #Öğretmen #BülentTekbıyıkoğlu #Tuvalette #İzmir #EyLemseEYLEMGrevseGREV #Atatürk #Saat21:00 #Naci Görür #bist100 #IsraelTerroristState #FreePalestine