Vicdanın gözyaşlarının kuruduğu bir çağda, zaman hâlâ ağlıyor.
Sessizce, uzun uzun ağlıyor...
Köklü bir milletin, asil bir halkın – adı silinmiş, sesi bastırılmış, varlığı parçalanmış – Türkmenlerin ardından.
Türkmenler bu topraklarda yabancı değildi.
Bu ülkenin şanını yazanlardandılar, kapılarını koruyanlardılar, siyasi ve kültürel istikrarının anahtarıydılar.
Türkmenler;
Hanekin, Kerkük, Telafer, Tuzhurmatu, Erbil, Mendeli, Karatepe, Kızılbat ve Karahan’da yaşadılar.
Aynı zamanda Halep, Bab, Humus ve Şam’da; Lübnan’ın Bekaa Vadisi’nde ve Ürdün’ün kuzeyinde de vardılar.
Ama siyasi ihanet onları hep kıyıya itti; kimliklerini eritme, zorla göç ettirme ve yok etme politikalarının hedefi oldular.
Irak’ta:
Peş peşe gelen felaketlerin altında kaldılar.
Eski rejim döneminde uygulanan zoraki Araplaştırma,
Amerikan işgalinden sonra başlayan dışlanma,
Suikastlar, bombalamalar ve kültürel miraslarının sistematik şekilde yok edilmesi…
Telafer sadece direnen bir kale değil, aynı zamanda resmi tarihin kitaplarına girmeyen acıların yaşayan bir tanığıydı.
Suriye’de:
İnkâr üzerine kurulu karmaşık bir çatışma ortamı…
Devrimin başından beri Türkmenler, güçlü bir topluluk olarak tanınmadılar.
Tel Abyad, Rai ve Ayn el-Arab’dan sürüldüler, siyasi sesleri susturuldu.
Hem rejimin hem de sözde devrimci grupların çifte baskısına maruz kaldılar.
Lübnan ve Ürdün’de:
Sanki unutulmuş bir gölge gibi muamele görüyorlar.
Ne siyasi hakları var, ne kültürel destek, ne de resmi bir tanınma.
Oysa Lübnan’ın Bekaa bölgesinde Osmanlı Devleti ile yerel toplumlar arasında tarihsel bir köprü olmuşlardı.
Ürdün’de ise sessizce, neredeyse görünmez bir şekilde kültürel miraslarını korudular, ilgisizliğe rağmen.
Peki, zaman neden ağlar?
Çünkü tarih bile suskunluğundan utanıyor.
Coğrafya, evlatlarına yapılan bu zulümden ötürü başını öne eğiyor.
Dünya vicdanı ise ticari pazarlıklar içinde boğulmuş,
Bağdat’tan Şam’a, Amman’dan Beyrut’a kadar hakları çiğnenen bir halkı görmezden geliyor.
Zulmeden kim?
Vatan, din ve milliyet adına iktidarı gasp eden rejimler…
Ama gerçekte bu halkın kimliğini yok etmeye çalışan, onu bir suçmuş gibi silmeye çalışan sistemler...
Peki, hikâye burada bitti mi?
Hayır.
Zamanın gözyaşları bir umutsuzluk değil; umudun habercisi bir kehanettir.
Türkmenler yok olmayacak!
Bir kalemleri, bir dilleri, bir canlı hafızaları olduğu sürece...
Yazmaya, tanıklık etmeye ve susmamaya devam ettikleri sürece...
Ey Türkmen evlatları!
Eğer zamanın gözyaşlarına ağlamıyorsanız,
Onurunuza dökülen gözyaşlarını ağlayın!
Ve bu gözyaşlarını bir diriliş kıvılcımına çevirin…
Çünkü zaman zayıflara merhamet etmez,
Ama unutulmaya direnenleri sonsuza kadar yaşatır.
#Diyar Hermzi #Barinajans #Hasan Barın
#SuriyeTürkmenleri #IrakTürkmenleri #SuriyeTürkmenCephesi #GüneyAzerbaycan #Türkmen
#Türkmenler #TürkmenSorunu #OrtaDoğuTürkmenleri #Kerkük #Telafer #TürkmenKimliği #TürkmenTarihi #ZulmeDirenenler #KültürelSoykırım #SessizHalk #UnutulanHalk #TürkmenUyanışı #TürkmenDramı
#التركمان #قضية_التركمان #التركمان_في_العراق #التركمان_في_سوريا #التركمان_في_لبنان #التركمان_في_الأردن #الهوية_التركمانية #صرخة_التركمان #التاريخ_المنسي #اضطهاد_التركمان #دموع_الزمن
#ترکمنها #مسئله_ترکمن #هویت_ترکمنی #ترکمنهای_عراق #ترکمنهای_سوریه #ترکمنهای_لبنان #ترکمنهای_اردن #ستم_بر_ترکمنها #فراموششدگان #اشک_زمان #بیداری_ترکمن
#Barinajans #Hasan Barın #EmekliyeSeyyanen30BinTL #ElazığZehirSoluyor #Cem Avşar #Osimhen #Osayi #Hayırlı Cumalar #Uğurcan #Mansur Yavaş #Anoma #YaGrev Yaİstifa #STK'lar Susmayın #savunmahattix #Trabzonspor #Ak Parti #Halk #UrfaÖğretmenAçığı10Bin #S&P 500 #YasamaBitmedenKademe