Zengezur Koridoru üzerine yapılan tartışmaları ilgiyle takip ediyorum. Ne gariptir ki, halkımızın bir kısmı bu koridora ya Rusya’nın ya da Amerika’nın nezaret etmesini savunuyor. Oysa biz ne için savaştık, ne için şehit verdik?

Millet olarak siyasi bağımsızlığa kavuşmuş olabiliriz, topraklarımızı azat etmiş olabiliriz; fakat toplumun önemli bir kesimi hâlâ zihinsel olarak bağımlı. Herkesin bir “ağa” arayışı var. Bu durum, son üç yüz yılın bizde bıraktığı sömürgeci ruhun kalıntısıdır. Görünüşte özgürüz, fakat içimizde hâlâ bir esaret hali kol geziyor.

Bugün Azerbaycan ve Türkiye, Zengezur Koridoru konusunda temkinli davranıyorsa, bu temkin; bölgede iki ülkenin — Ermenistan ve Azerbaycan’ın — bu koridora birlikte ve bağımsız şekilde nezaret etme ilkesine dayanıyor. Ancak bazı sözde uzmanlar ve köşe yazarları, hâlâ mutlaka bir "üst akıl" arayışındalar. Açık konuşmak gerekirse, Rusya’dan tam kopamamışken, şimdi de Amerika'nın kuklası olmak isteyenler var.

Unutmayın: Amerika’nın bölgeye gelişi, tıpkı Rusya gibi, Ermenistan’a her türlü desteği vermek anlamına gelir. Ve inanın bana, 30 yıl sonra Amerika bizi istedikleri gibi yönlendiremezse, Ermenistan’ı tekrar silahlandırıp üzerimize salmaktan çekinmeyecektir.

28 yıl boyunca, sizin göklere çıkardığınız Amerika’nın da eşbaşkanı olduğu AGİT Minsk Grubu nedeniyle toprak hasretiyle yaşadık. Sözde "ateşkes" sürecinde binlerce şehit verdik. 1999 yılında, kendi akrabam, dayımın oğlu Babayev Nizami Vidadi oğlu, cephede görev yaptığı sırada keskin nişancı tarafından vurularak şehit edildi. Sahi biz ne uğruna savaştık? Torpağımızı okyanusun öte yakasından gelecek bir yeni "efendiye" mi teslim etmek için mi?

Bugün Gürcistan’ın düştüğü durumu görmüyor musunuz? Sakaşvili’yi nasıl yarı yolda bıraktıklarını unuttunuz mu? Daha birkaç ay önce Trump’ın Zelenski’ye ne yaptığını hep birlikte izledik. Rusya’dan istediklerini alacaklarını bilseler, Ukrayna’yı gözünü kırpmadan satarlar.

Afganistan örneği gözümüzün önünde. Nasıl girdiler, nasıl sömürdüler, nasıl kaçtılar? Orta Doğu’nun neresine girdilerse, orayı cehenneme çevirdiler. Giderken de arkasında İŞİD, PKK gibi terör örgütleri bıraktılar. Şimdi Ermenistan istiyor diye biz Amerika gelsin, bu koridora sahip çıksın mı diyelim?

Amerika ile Rusya arasında fark mı var? Belki de Amerika daha tehlikeli.
Evet, Rusya da Azerbaycan’dan ve Afganistan’dan çıkarken katliamlar yaptı. Ama en azından giderken okullar bıraktı.
Amerika ise hem katliam yapıyor, hem de arkasında teröristleri bırakıyor.
Girdiği her coğrafyada sistemli bir şekilde yıkım, bölünme ve kaos tohumu ekiyor. Eğitim, altyapı, istikrar... Bunlar hiçbir zaman önceliği olmuyor. Afganistan, Irak, Libya ve Suriye bunun acı örnekleriyle dolu.

Hatta Japonya’yı işgal ederken nükleer bomba kullanmaktan çekinmeyen bu ülke, bugün Japonya’daki PKK sempatizanlarını sınır dışı edecek kudrette bile değil. Japon halkı isyan ediyor, ama sesleri duyulmuyor. Bu gidişle, 10 yıl sonra o güzelim Japonya’da bile “Kürdistan” kurma çabalarının önüne geçilemeyecek. Medeniyetler asimile ediliyor, milletler siliniyor.

Amerika’nın nezaret ettiği Zengezur Koridoru’ndan bize ekonomik kazanç gelmez. Çünkü Çin faktörü unutuluyor. Çin, Amerikan kontrolündeki bir yoldan ne mal taşır ne de iş birliği yapar. Dolayısıyla bu yoldan bize para da, gelecek de gelmez.

Ne Rusya, ne Amerika!
Bu koridora yalnızca Azerbaycan ve Ermenistan birlikte ve adil şekilde nezaret etmelidir. Evet, koridorun geçtiği topraklar bir zamanlar Azerbaycan’a aitti. Ancak son 101 yıldır resmen Ermenistan sınırları içinde kabul ediliyor. Yine de bu bölgede zafer kazanmış, Kafkasya’nın en güçlü devleti olarak Azerbaycan vardır.
O hâlde bölgede atılacak her adım, mutlaka Azerbaycan’la uzlaşarak atılmalıdır.
Ve son söz, 28 yıl boyunca topraklarımızı işgal etmiş, yağmalamış ve yakmış olan Ermenistan’a ait olamaz!

Milleti bir işgalciden diğerine sürüklemeye çalışmayın!
Unutmayın: Ruhunu özgürleştiremeyen halklar, bir efendiden kaçıp diğerinin kucağına koşan toplumlar, tarihin sayfalarına sadece “köle” olarak yazılır.

Türk milleti, özgür ruhu sayesinde millettir!
Batıcı, Amerikancı, İsrail sevdalısı “kuş beyinlilerin” oyunlarına aldanmayın. Tankların altına yatan Azerbaycan evlatları, bu topraklar özgür olsun diye can verdi!

1990’da Bakü’ye Sovyet tanklarını süren ve halkımızı katleden rejimin başındaki Gorbaçov’a, yaptığı onca zulme rağmen Nobel Barış Ödülü verdiren Amerika ve Avrupa — bizim ülkemize efendi olsun diye dökülmedi bu kanlar!

Yaşasın özgür ruhlu, onurlu vatan evlatları!